ഉര്‍ജ

മനസ്സിലെ പുല്‍ത്തകിടിയില്‍
ചൂടുള്ള പാദസ്പര്‍ശമായി ഉര്‍ജ
കൈവിട്ടുപോയൊരു വിരല്‍തുംപിനെ
എത്തിപ്പിടിക്കാനൊരുങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിക്കൈ,
എന്‍റെ കൈവിരല്‍ തട്ടി മാറ്റി
പിന്നെയും മുന്നോട്ടു നീങ്ങുന്നു.
പെയ്തു തീരാത്ത ഒരു മേഘം
ആ കണ്ണുകളില്‍ മഷിയെഴുതിയിരുന്നു.
ചുവപ്പ് നിറം വാര്‍ന്ന കവിളില്‍
കണ്ണീര്‍ച്ചാലുകള്‍ കറുപ്പ് പൂശിയിരുന്നു
വാരിയെടുക്കാന്‍ നീളുന്ന കൈകളില്‍
അവള്‍ തിരയുന്നതെന്താണ്?
ആര്‍ത്തലച്ചു വരുന്നൊരു സങ്കടപ്പെരുമഴ
എന്‍റെ കാഴ്ച മറച്ചതെന്തേ?
നെഞ്ഞിലൊരു തീരാ നൊമ്പരത്തെ ചേര്‍ത്തു-
പിടിച്ചോരമമയെങ്ങാനും തേങ്ങുന്നുണ്ടാം